Er is volgens De Vries geen wet die schippers de vrije toegang tot bedrijfsterreinen garandeert en met duizenden bedrijven afzonderlijke afspraken maken is volgens hem evenmin te doen. 'In de zeehavens lukt het bij tankterminals redelijk, maar containerterminals gaan allemaal hun eigen gang. Dat los je niet zo eventjes op', aldus de Schuttevaer-directeur. 'We moeten zien te voorkomen dat het tot een grote clash komt tussen schippers en walbedrijven. Daar schiet niemand iets mee op. Maar het is onvermijdelijk dat het nooit meer zo wordt als het vroeger was.'
Eén van de mogelijke oplossingen die De Vries ziet is het publiceren van regelingen die Koninklijke Schuttevaer met een aantal bedrijven heeft getroffen. Andere bedrijven kunnen daar een voorbeeld aan nemen.
Naar openbare weg Theo Janssen (afdeling Gelderland) suggereerde een juridische oplossing. 'Schippers hoeven niet die bedrijfsterreinen op. Waar het om gaat is dat ze vanaf de openbare vaarweg de openbare weg moeten kunnen bereiken.' Janssen veronderstelde dat de Vereniging Nederlandse Gemeenten daar mogelijk behulpzaam bij kan zijn, of de plaatselijke brandweer en andere nooddiensten omdat die bij een calamiteit ook het schip moeten kunnen bereiken. Hij herinnerde er verder aan dat een schipper aan een buurman die langszij komt overpad moet verlenen. 'Maar als die buurman aan de wal is, houdt het kennelijk op. Dan staan er hekken. Daar klopt iets niet met het recht.'
In artikel 7.09 van het Binnenvaartpolitiereglement (BPR) staat letterlijk:
Een aan een aanlegplaats gemeerd schip moet gedogen, dat een ander schip langszijde komt of langszijde daarvan vastmaakt en daarover gemeenschap met de wal heeft anders dan om te laden of te lossen.
Directeur De Vries beloofde die invalshoek juridisch te laten onderzoeken.
Amsterdamse aanpak Piet Nefkens van Nefkens Advies vestigde de aandacht op de 'veilige haven' die het Havenbedrijf van Amsterdam nastreeft. Nefkens interviewt in opdracht van het GHB een groot aantal bedrijven en schippers over hun veiligheidswensen. In de
afdelingsjaarvergadering begin dit jaar in Amsterdam kondigde havenmeester Astrid Kee al aan dat het Havenbedrijf, ook vanwege nieuwe security-eisen, de wachtplaatsen geheel opnieuw wil indelen. Korter wachten bij de terminals en langer wachten buiten het laad- en losgebied. 'Dat het ingrijpend zal zijn voor de binnenvaart realiseren wij ons heel goed, maar we hebben geen andere keus. We hopen in goed overleg werkafspraken te kunnen maken met uw brancheorganisatie', zei Kee destijds.
Op de tweede congresdag zou de discussie worden hervat bij het overleg over 'River Information Services', die ook de voormelding van schepen bij terminals in het kader van ISPS (havensecurity) kunnen omvatten.
In zijn jaarrede blikte Schuttevaer-voorzitter dr Jan Terlouw terug op het jaar 2004 als 'opnieuw gedenkwaardig en enerverend'. Daarin noemde hij ook de nieuwe aandacht voor veiligheid:
In onze huidige maatschappij zijn tolerantie en zingeving geen vaststaande ijkpunten meer. We zoeken een balans tussen terrorisme en maatregelen er tegen die oirbaar zijn. Dat heeft te maken met bescherming van de basisprincipes van onze democratische rechtsstaat. We bespeuren een zekere verwarring in Nederland. Pasklare oplossingen ontbreken. Van bestuurders wordt kalmte gevraagd, maar de huidige mediacultuur vraagt van hen ook uitstraling, charisma, oneliners. Laten we ons hoeden voor een te negatieve, pessimistische benadering. Pessimisme heeft zelden iets goeds opgeleverd, het zijn durf en dynamiek die de horizon er lichter doet uitzien. Van het verleden kunnen we leren dat de flexibiliteit en inventiviteit van mensen grenzeloos kan zijn en dat er, ook in tijden van tegenspoed, altijd nieuwe wegen en oplossingen gevonden worden.
[...]
Een punt van uitermate grote zorg blijft het securitybeleid dat steeds meer belemmeringen opwerpt voor de normale uitoefening van ons werk. Steeds meer worden terreinen afgesloten met hekken en steeds meer hekken gaan dicht. En elke bedrijf handhaaft zijn eigen regels. We worden er nu en dan echt opstandig van, vooral als de vrouw niet aan boord kan komen vanwege een weigerachtige portier. Niet vergeten mag worden dat we tenslotte ook aan boord wonen! Het hoofdbestuur heeft er over nagedacht wat hieraan kan worden gedaan.
Het is helaas niet mogelijk wetgeving te ontwikkelen die u en uw bemanningsleden onbeperkt toegang tot de overslagterreinen zal geven.
De eigenaren van die terreinen zijn feitelijk autonoom in het bepalen wie en onder welke voorwaarden wordt toegelaten, net zoals u dat aan boord van uw schip bepaalt. We kunnen ook niet met al die duizenden overslagbedrijven apart afspraken maken. We zullen dus een tussenweg moeten verzinnen. We kunnen hier morgen op terugkomen tijdens de behandeling van de voorstellen. Dan spreken we ook over het RIS.